Choroba Hashimoto
Hashimoto, to choroba tarczycy, która polega na tym, że tarczyca dotknięta jest przewlekłym zapaleniem. Zapalenie limfocytowe gruczołu tarczowego, wole limfocytarne to inne, polskie określenia choroby Hashimoto z j. ang. Hashimoto’s thyroiditis. Choroba Hashimoto została opisana w roku 1912 przez japońskiego lekarza Hakaru Hashimoto, stąd też nazwa od jego nazwiska. Znacznie częściej (nawet 5 razy) dotknięte tą chorobą są kobiety, rzadziej mężczyźni. Jest też pewnego rodzaju procent (nawet 50%) zachorowań zależny od obciążeń rodzinnych. Predyspozycja rodzinna ujawnia się najczęściej w postaci zachorowania dopiero w wieku 45-65 lat.
Ta choroba jest składową zespołów autoimmunologicznego uszkodzenia gruczołów wydzielania wewnętrznego. Niewielu chorych jest w stanie rozpoznać i nawet podejrzewać u siebie tę chorobę, przynajmniej na początku jest trwania, po prostu trudno uchwycić ten moment i ściśle powiązać z objawami. Dopiero gdy choroba jest już bardzo zaawansowana, najczęściej jest zdiagnozowana. Najczęściej po uzyskaniu wyników krwi na hormony tarczycy, które wskazują na niedoczynność tarczycy. Bardzo ważne jest też to, że w badaniu palpacyjnym stwierdza się także powiększenie gruczołu, bardzo równomierne. Gruczoł jest niebolesny, ma guzowatą powierzchnię, jest twardy lub o lekko gumowatej powierzchnię.
